Wierzba całolistna, w. zwarta, w. japońska (Salix integra Thunb.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Pochodzi z Japonii. W Polsce jest uprawiana jako roślina ozdobna.
odmiana: 'Hakuro-nishiki'. Ma brązowoczerwone pędy. Młode liście są różowe, potem biało-zielone. Bardzo efektowna
ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
Re: ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
WIERZBA GŁOWIASTA
http://www.bocian.org.pl/o-wierzbach
Wierzba uważana jest za najbardziej „polskie drzewo”, tak jak bocian biały jest najbardziej „polskim ptakiem”. Zarówno wierzba głowiasta, jak też i bocian, są umieszczone w logo Towarzystwa Przyrodniczego „Bocian”, co tym bardziej motywuje nas do troski o nie. O ile o bociana możemy się na razie nie martwić, to wierzby głowiaste powoli odchodzą do historii. Coraz mniej gospodarzy sadzi „żywokoły” na swoich miedzach, coraz mniej jest miedz, właściciele istniejących szpalerów często sami nie są już na siłach, aby ogławiać znajdujące się na ich gruntach wierzby.
Wierzby nie ogławiane przez 5 i więcej lat, mające pędy o grubości ponad 30 cm, na skutek dużego wiatru lub pioruna, kruche, posiadające duże ilości soków łatwo się rozłamują, po czym obumierają. Drzewa rosnące przy drogach i zabudowaniach stanowią dodatkowe zagrożenie dla samochodów, pieszych i okolicznych budynków.
Wiele wierzb wycięto, aby ułatwić sobie uprawę roli sprzętem mechanicznym, a pozostałe często wypalane są przez wandali. Jako źródło opału, zamiast wierzb głowiastych, promuje się plantacje wierzb energetycznych – szybko rosnących, ale zdecydowanie uboższych pod względem przyrodniczym. Liczne gatunki ptaków związane z krajobrazem rolniczym i dziuplami takie jak pójdźka i dudek gwałtownie zmniejszają swoją liczebność. Warto więc zadbać o to, co przyciąga zwierzęta jak i fascynuje ludzi.
Ogławianie to regularne cięcie, polegające na usunięciu wszystkich pędów z wierzchołka drzewa. W jego wyniku pień przyrasta, tworząc wyjątkowy kształt zwany wierzbową głową. Kształtowanie korony drzewa, którego wiek nie przekracza 10 lat, jak i utrzymywanie formowanego kształtu korony drzewa, nie wymaga żadnej zgody.
ZNACZENIE W PRZYRODZIE
Wierzby głowiaste są cennym siedliskiem wielu gatunków dzikich zwierząt. Najczęściej u nas sadzone wierzba krucha i wierzba biała to gatunki szybko rosnące, o miękkim, łatwo próchniejącym drewnie. W wyniku systematycznego ścinania pędów na stałej wysokości, już w wieku kilkunastu lat od posadzenia, tworzy się charakterystyczna „wierzbowa głowa”. Jest to zgrubienie, w którym w wyniku próchnienia tworzą się liczne dziuple i szczeliny. Dodatkowo miękkie drewno wierzby jest atrakcyjnym materiałem do kucia dziupli przez różne gatunki dzięciołów, a nawet sikory czarnogłówki. Obfitująca w dziuple i szczeliny wierzba głowiasta staje się miejscem gniazdowania pospolitych dziuplaków: sikor, szpaków, kawek, pliszek czy mazurków.
Co ważne, wierzby głowiaste są chętnie zasiedlane przez coraz rzadsze dudki, kraski czy pójdźki. Aleje wierzbowe znajdujące się w Puszczy Kampinoskiej do niedawna jeszcze były klasycznym miejscem, odwiedzanym przez ornitologów, pragnących zobaczyć czy usłyszeć tę niegdyś pospolitą, a teraz już coraz rzadziej spotykaną sowę.
Gęste wierzbowe pędy i obszerne dziuple dają też schronienie kaczkom krzyżówkom, drozdom, gołębiom grzywaczom, uszatkom, spotkać też można na ogłowionych wierzbach gniazda bocianie.
Wierzby, jako jedne z najwcześniej kwitnących polskich drzew są na przedwiośniu cennym pożytkiem dla owadów zapylających: pszczół i zagrożonych trzmieli. Te ostatnie chętnie zasiedlają również wierzbowe dziuple. Do innych amatorów wierzbowych dziupli (tych z dużą ilością zalegającego próchna) należy chrząszcz pachnica dębowa – gatunek narażony na wyginięcie i podlegający szczególnej ochronie w krajach Unii Europejskiej. Chrząszcz ten związany jest z próchnowiskami w drzewach liściastych, gdzie rozwijają się jego larwy. Z badań przeprowadzonych w 2009 roku przez dr Jerzego Romanowskiego wynika, że na 3000 zinwentaryzowanych wierzb, larwy pachnicy występują prawdopodobnie w połowie z nich, zaś wszystkie wierzby głowiaste w dolinie Wisły są potencjalnym środowiskiem rozrodu tego gatunku. Na terenach rolniczych wierzby głowiaste są cennym siedliskiem dla wielu innych rzadkich i chronionych gatunków owadów. Należą do nich np. chrząszcze z rodziny kózkowatych: wonnica piżmówka i szczerolotek pstry, a także odżywiające się liśćmi wierzby gąsienice licznych gatunków motyli np. barwnego mieniaka tęczowca.
Wierzby dostarczają pożywienia i ukrycia także ssakom. Z ukryć w popękanych pniach korzystają zające, jeże i liczne drobne gryzonie. W próchnie zimują padalce.
http://www.bocian.org.pl/o-wierzbach
Wierzba uważana jest za najbardziej „polskie drzewo”, tak jak bocian biały jest najbardziej „polskim ptakiem”. Zarówno wierzba głowiasta, jak też i bocian, są umieszczone w logo Towarzystwa Przyrodniczego „Bocian”, co tym bardziej motywuje nas do troski o nie. O ile o bociana możemy się na razie nie martwić, to wierzby głowiaste powoli odchodzą do historii. Coraz mniej gospodarzy sadzi „żywokoły” na swoich miedzach, coraz mniej jest miedz, właściciele istniejących szpalerów często sami nie są już na siłach, aby ogławiać znajdujące się na ich gruntach wierzby.
Wierzby nie ogławiane przez 5 i więcej lat, mające pędy o grubości ponad 30 cm, na skutek dużego wiatru lub pioruna, kruche, posiadające duże ilości soków łatwo się rozłamują, po czym obumierają. Drzewa rosnące przy drogach i zabudowaniach stanowią dodatkowe zagrożenie dla samochodów, pieszych i okolicznych budynków.
Wiele wierzb wycięto, aby ułatwić sobie uprawę roli sprzętem mechanicznym, a pozostałe często wypalane są przez wandali. Jako źródło opału, zamiast wierzb głowiastych, promuje się plantacje wierzb energetycznych – szybko rosnących, ale zdecydowanie uboższych pod względem przyrodniczym. Liczne gatunki ptaków związane z krajobrazem rolniczym i dziuplami takie jak pójdźka i dudek gwałtownie zmniejszają swoją liczebność. Warto więc zadbać o to, co przyciąga zwierzęta jak i fascynuje ludzi.
Ogławianie to regularne cięcie, polegające na usunięciu wszystkich pędów z wierzchołka drzewa. W jego wyniku pień przyrasta, tworząc wyjątkowy kształt zwany wierzbową głową. Kształtowanie korony drzewa, którego wiek nie przekracza 10 lat, jak i utrzymywanie formowanego kształtu korony drzewa, nie wymaga żadnej zgody.
ZNACZENIE W PRZYRODZIE
Wierzby głowiaste są cennym siedliskiem wielu gatunków dzikich zwierząt. Najczęściej u nas sadzone wierzba krucha i wierzba biała to gatunki szybko rosnące, o miękkim, łatwo próchniejącym drewnie. W wyniku systematycznego ścinania pędów na stałej wysokości, już w wieku kilkunastu lat od posadzenia, tworzy się charakterystyczna „wierzbowa głowa”. Jest to zgrubienie, w którym w wyniku próchnienia tworzą się liczne dziuple i szczeliny. Dodatkowo miękkie drewno wierzby jest atrakcyjnym materiałem do kucia dziupli przez różne gatunki dzięciołów, a nawet sikory czarnogłówki. Obfitująca w dziuple i szczeliny wierzba głowiasta staje się miejscem gniazdowania pospolitych dziuplaków: sikor, szpaków, kawek, pliszek czy mazurków.
Co ważne, wierzby głowiaste są chętnie zasiedlane przez coraz rzadsze dudki, kraski czy pójdźki. Aleje wierzbowe znajdujące się w Puszczy Kampinoskiej do niedawna jeszcze były klasycznym miejscem, odwiedzanym przez ornitologów, pragnących zobaczyć czy usłyszeć tę niegdyś pospolitą, a teraz już coraz rzadziej spotykaną sowę.
Gęste wierzbowe pędy i obszerne dziuple dają też schronienie kaczkom krzyżówkom, drozdom, gołębiom grzywaczom, uszatkom, spotkać też można na ogłowionych wierzbach gniazda bocianie.
Wierzby, jako jedne z najwcześniej kwitnących polskich drzew są na przedwiośniu cennym pożytkiem dla owadów zapylających: pszczół i zagrożonych trzmieli. Te ostatnie chętnie zasiedlają również wierzbowe dziuple. Do innych amatorów wierzbowych dziupli (tych z dużą ilością zalegającego próchna) należy chrząszcz pachnica dębowa – gatunek narażony na wyginięcie i podlegający szczególnej ochronie w krajach Unii Europejskiej. Chrząszcz ten związany jest z próchnowiskami w drzewach liściastych, gdzie rozwijają się jego larwy. Z badań przeprowadzonych w 2009 roku przez dr Jerzego Romanowskiego wynika, że na 3000 zinwentaryzowanych wierzb, larwy pachnicy występują prawdopodobnie w połowie z nich, zaś wszystkie wierzby głowiaste w dolinie Wisły są potencjalnym środowiskiem rozrodu tego gatunku. Na terenach rolniczych wierzby głowiaste są cennym siedliskiem dla wielu innych rzadkich i chronionych gatunków owadów. Należą do nich np. chrząszcze z rodziny kózkowatych: wonnica piżmówka i szczerolotek pstry, a także odżywiające się liśćmi wierzby gąsienice licznych gatunków motyli np. barwnego mieniaka tęczowca.
Wierzby dostarczają pożywienia i ukrycia także ssakom. Z ukryć w popękanych pniach korzystają zające, jeże i liczne drobne gryzonie. W próchnie zimują padalce.
Re: ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
http://www.interklasa.pl/portal/index/d ... oid=309261
pokusiłem sie by okreslić wiek dębów na cmentarzu w Rakowie. Dokładnie chodzi mi o wzbogacenie ewentulnej tablicy informacyjnej o cmentarzu o element zabawy którym mogłoby być wyznaczenie wieku drzew a dokładnie tego okazałego dębu.
ale wynik nie zachwyca. Do góry link do opisu prostej metody opracowanej przez prof. dr Longina Majdeckiego.
na cmentarzu są 3 dęby:
nie wiem czy szypułkowe czy bez, ale to akurat nie istotne, bo przyrosty (intensywnosć wzrostu) mają takie same:
1. obwód 4,18m
2. 2,75
3.1,92
zgodnie z tabelą i matematyką: srednica = obwód/3,14
srednice:
1= 1,33 m= nieco ponad 55 lat
2.0,86 m ok 40 lat
3. 0,61 m nie ma 35 lat
a ja powiedziałbym, ze ten najwiekszy pamieta pradziadów Olendrów i to zanim tu przybyli
dodatkowo błąd oblicznia to +/- 20 lat
pokusiłem sie by okreslić wiek dębów na cmentarzu w Rakowie. Dokładnie chodzi mi o wzbogacenie ewentulnej tablicy informacyjnej o cmentarzu o element zabawy którym mogłoby być wyznaczenie wieku drzew a dokładnie tego okazałego dębu.
ale wynik nie zachwyca. Do góry link do opisu prostej metody opracowanej przez prof. dr Longina Majdeckiego.
na cmentarzu są 3 dęby:
nie wiem czy szypułkowe czy bez, ale to akurat nie istotne, bo przyrosty (intensywnosć wzrostu) mają takie same:
1. obwód 4,18m
2. 2,75
3.1,92
zgodnie z tabelą i matematyką: srednica = obwód/3,14
srednice:
1= 1,33 m= nieco ponad 55 lat
2.0,86 m ok 40 lat
3. 0,61 m nie ma 35 lat
a ja powiedziałbym, ze ten najwiekszy pamieta pradziadów Olendrów i to zanim tu przybyli
dodatkowo błąd oblicznia to +/- 20 lat
-
LukiM
Re: ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
Obawiam sie, ze profesor Majdecki postawiłby Ci niedostateczny minus. A swoją droga analizując pierwsza i druga stronę w goglach, jest zabawnie patrzeć ja biolodzy swobodnie mieszają średnice z obwodem. No ale to pewnie tak zwana "gimbaza". Oni nie musza znac takich szczegółów 
)))))
)))))Re: ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
hmm
a za co ta pała?
zminiłem żródło ale wszedzie jest pomiar obwodu, przeliczenie na srednice i tabela lub wykres
moze masz jakś wiedze na ten temat której ja nie mam?
znalazłem coś takiego:
http://lodz.rdos.gov.pl/files/575/1101/ ... giczne.pdf
podaja tam ze przyrost obwodu na dębie to 16 cm czyli ogólnie przyrost 1,5 cm
czyli jezeli mamy 4180 cm obwodu a przyrost roczny to 16 cm to wiek szcunkowy wynosi 261 lat
i pozostałe
1. obwód 4,18m= 261 lat
2. 2,75= 172 lata
3.1,92= 120 lat
teraz lepiej psorze?
a za co ta pała?
zminiłem żródło ale wszedzie jest pomiar obwodu, przeliczenie na srednice i tabela lub wykres
moze masz jakś wiedze na ten temat której ja nie mam?
znalazłem coś takiego:
http://lodz.rdos.gov.pl/files/575/1101/ ... giczne.pdf
podaja tam ze przyrost obwodu na dębie to 16 cm czyli ogólnie przyrost 1,5 cm
czyli jezeli mamy 4180 cm obwodu a przyrost roczny to 16 cm to wiek szcunkowy wynosi 261 lat
i pozostałe
1. obwód 4,18m= 261 lat
2. 2,75= 172 lata
3.1,92= 120 lat
teraz lepiej psorze?
Re: ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
Własnie chciałem pisać sprostowanie i przyznać Ci rację... ale mam chyba problemy z czytaniem ze zrozumieniem... Może wyjaśnimy ten temat przy butelce dębowej?
Jeśli największy dąb ma 261 lat to przyznaję rację, jeśli ma 55 lat to idę jutro do Pan Frankowskiego zapytać.
Jeśli największy dąb ma 261 lat to przyznaję rację, jeśli ma 55 lat to idę jutro do Pan Frankowskiego zapytać.
Re: ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
ej... alez to dobra mysl... mówie o Pani Farnkowskiej... (no bo ten o dębowej to chyba nie muszę zapewniać) i podpytać jak było te 55 lat temu... z okładem.
Re: ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
skoro nie złapałeś to od razu sprostuje by mnie nie wyzywano: 4 m to nie 4000 cm
Re: ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
Posadziłem wierzby. W sumie to też chcę mieć takiego dudka. Zasadziłem trzy i to takie polskie z polskiej wierzby urwane na Wielkanoc (znaczy się ogłowiłem profesjonalnie w jednym miejscu przydrożną, zaniedbaną wierzbę z połamanymi konarami) i z zadbanymi korzeniami. Ładnie się zielenią. Jak pan panie NTJOP myśli - zdążę je jeszcze ogłowić? 
A dudka się dorobię? czy muszę jakoś specjalnie śpiewać?
A dudka się dorobię? czy muszę jakoś specjalnie śpiewać?Re: ściezki piesze, dydaktyczne, rowerowe, pierścień rakowski?
z dudkiem nie wiem ale głowacic to za 3-4 lata najpóźniej Panie Sławku. Zapraszam do mnie pokaże 3,4 i 6 letnie drzewa. Plącząca ma ok 6 m przy 6 od momentu posadzenia. Jako młody człowiek, Pan Panie Sławku głowacen przed sobą ma bez liku...